Na een aantal weken wikken en wegen hebben we besloten om volgend seizoen niet op Vlieland te kamperen.
We zullen het ongetwijfeld gaan missen.
De hartelijke groeten van Maarten en Sonja
Tegelijkertijd zijn we ook té nieuwsgierig om andere kansen aan ons voorbij te laten gaan omdat we verplichtingen op het eiland hebben.
De Mobiele Huiskamer heeft zijn succes van afgelopen zomer te danken aan onze gasten. En uitzonderlijk goed weer natuurlijk.
Buiten de Mobiele Huiskamer om ben ik bezig met het opstarten van NieuwStoer.nl. Een website voor inspiratie en motivatie bij verandering. Ik kan mij helaas slechts op één project tegelijk concentreren.
Als de Mobiele Huiskamer de zandbak is dan is het tijd om met NieuwStoer het klimrek te beklimmen.
Aan al onze gasten en trouwe lezers van dit blog: Hartelijk bedankt voor het vertrouwen!
In “De vrije wil bestaat niet” van Victor Lamme las ik dat wij de optelsom zijn van onze ervaringen. Dat wij beslissingen nemen vanuit ons onderbewuste denken en dit achteraf verantwoorden met ons bewuste denken. Emotie versus ratio.
Een mooi voorbeeld hiervan is de wens van onze dochter om een nieuwe telefoon aan te schaffen.
De voorkeur ging uit naar een appeltje want die zie je in ieders handpalm schitteren. Op het hockeyveld, op school en ook op televisie en in de sociale media. Dat moet dan wel goed spul zijn.
Ik stelde voor om toch ook de peer te vergelijken. De peer die qua verkoopcijfers als tweede in de markt stond en iets minder mooi glom dan de appel.
Wat nou als we beide producten zouden schillen en proeven? Smaakt de appel dan beter dan de peer? We hebben de feiten naast elkaar gehouden.
Appel: twee pitjes in het klokhuis- Peer: drie pitjes.
Appel: totale oppervlakte om te bekijken 4.7 inch- Peer: 5.2 inch
Appel: Liet zich niet gemakkelijk schillen- Peer: was binnen enkele momenten van de schil ontdaan.*
Na een rationele afweging bleek de peer dus lekkerder te smaken dan de appel.
Wij staan met de Mobiele Huiskamer voor eenzelfde overweging. Het aanbod van camping Stortemelk ligt er. Vóór 1 december aanmelden en we mogen het volgende seizoen weer bij paal 293 staan.
Huisnummer
Emotioneel zijn we gehecht geraakt aan ons plekje maar voelen we ook de nieuwsgierigheid naar een andere omgeving. Nieuwsgierigheid schuurt tegenstrijdig met het gevoel van angst voor het onbekende. Kan je op het vaste land hetzelfde gedrag van andere kampeerders verwachten als op het Eiland? Als we onze seizoensplaats opgeven kunnen we dan ooit een plaatsje terug bemachtigen?
Gisteren hoorde ik Sonja hardop zeggen wat we onderbewust eigenlijk al hebben besloten. We gaan niet naar Stortemelk volgend jaar.
Direct daarop heb ik een mail gestuurd naar Het Buitenland met de vraag of we binnenkort mogen komen kijken naar een mooi plekje.
Zoals ik eerder al eens schreef: veranderen is één van onze kwaliteiten. Ik hoop maar dat we kunnen vinden wat we zoeken.
(*Metaforen hebben betrekking op het vergelijk van specificaties op tweakers.net tussen de Iphone 6s en Samsung Galaxy A5. Dit onderzoek vond plaats augustus 2017)
Einduitvoering Improvisatieweek. Gastdocent Edwin de Jonge presenteert Virtual Emotions
Deze week houdt gastdocent Edwin de Jonge net als vorig jaar een workshop met zijn Virtual Emotions- project in het conservatorium van Enschede. Teijephoto verzorgt de beeldopnames die terug te zien zijn op virtual-emotions.nl.
Vanaf 18:30 is de eindpresentaties van de improvisatieweek in de Wilmersbergzaal aan de Van Essengaarde 10 in Enschede.
Vlieland in bricks, een tentoonstelling van Thomas Kuperus in De Noordwester.
Bijna niet meer onder uit te komen, dit festival voor Brick-geeks. Vaste prik voor onze jongste zoon èn mijzelf.
Hoewel we vorig jaar op de terugweg tegen elkaar zeiden dat er niet veel nieuws onder de zon was ten opzichte van 2016 gaan we toch. Traditie.
Ik kijk persoonlijk het meest uit naar de verkoop van losse stenen. Een gemis in Nederland wegens gebrek aan de Official Legostore.
Jouw levensverhaal hoort in een mooi boek thuis, van Daniela Postma.
Niet omdat ik de behoefte heb om precies dát te doen maar ter inspiratie en onderhoud van deze blog.
Opmaak als een tijdschrift volgen Daniëla waardoor het uitnodigt om doorgebladerd te worden. Het bevordert “modulair lezen” zoals ik graag doe.
Mijn eerste indruk was of ik met een Geronimo Stilton voor volwassenen in mijn handen stond. Na wat verdieping in de opzet zie ik het schrijvers notitieboek in geprinte vorm.
Omdat het om jouw levensverhaal gaat geeft Daniëla tips om familie te interviewen. Niet alleen de schrijf skills maar ook luisteren wordt beoefent bij het gebruiken van dit boek.
Ruim een maand geleden had ik het op deze site over veranderen.
Alle spullen in de kratten van Jan van Vlieland
De vraag was wat we met ons uithangbord voor de tenten op Vlieland buiten het seizoen moeten doen. Het antwoord daarop is terug te lezen in de dingen-doen categorie en wat mij betreft een mooie constante “off-topic”.
Een bijwerking van de veranderingen die we hebben doorgevoerd op ons blog is dat we ook andere zekerheden onder de loep nemen. Het veroorzaakt onrust om gewoonten kritisch te bekijken, zeker bij onze kinderen. Ik merk dat ik mij er bijna obsessief in vastbijt, als een oorwurm die maar niet is weg te krijgen. De vraag? Gaan we nog een seizoen op Stortemelk kamperen of zoeken we een andere bestemming?
Vorige week durfde ik de vraag hardop te stellen. Sonja was in de eerste instantie verbaasd maar wilde meedenken. We hebben ook de kinderen erbij betrokken en hier waren de reacties wisselend. Van een uitgesproken “Ik wil weer naar Vlieland” van ons jongste kind tot de “het maakt mij niet zoveel uit” van de jong volwassene.
Voor de laatste keer dit jaar de overtocht. Veerboot De Vlieland
Ik ben nog steeds gek op Vlieland en kamperen op Stortemelk. Maar ik ben ook nieuwsgierig naar kamperen op het vaste land. Onze strategie wordt het beproefde voor- en tegen lijstje. Sonja en ik hebben afgesproken om de komende weken eens kritisch te kijken naar wat we willen en daar een paar keer over te vergaderen. Om het voor de kinderen rustig te houden vermijden we het onderwerp in huis.
Ik ben aan het flirten met andere kampeerbestemmingen in Nederland en ik hoop dat we binnenkort het voor- en tegen lijstje kunnen publiceren.
We hebben tot en met 30 november de tijd. Dan willen ze op Stortemelk weten wat wij met onze seizoensplaats gaan doen.
De laatste keer van dit kampeerseizoen om de tenten in te pakken.
Veerboot naar Vlieland. (foto is van onze laatste gasten van seizoen 2018)
Sonja en ik kijken met een fijn gevoel terug op een geweldig seizoen. Vanzelfsprekend droeg het zonnige weer bij aan het succes maar ik denk dat onze gasten nog het meest ons enthousiasme hebben gevoed. Zonder hen was dit experiment niet mogelijk geweest.
Zoals ik vorig week al schreef: wij kijken uit naar het volgende seizoen en zijn al voorbereidingen aan het treffen.
Ooit kwam ik al zappend uit op een TED- college van deze man. Ik denk dat niemand durft te ontkennen dat op deze manier van statistieken presenteren het vakgebied verlost van een stoffig imago.
Ik lees: Feitenkennis
Het doel van Hans lijkt mij duidelijk: “door de juiste feitelijke informatie beschikbaar te stellen een betere wereld creëren.”
Dit boek greep mijn interesse na een interview uit Sir Edmund van een paar weken geleden. Ik heb bewondering voor Dick Bijl van het Geneesmiddelenbulletin die in emotioneel beladen discussies binnen zijn vakgebied het hoofd koel houdt. Met feiten.
Om voor de hand liggende redenen. Het kan spoken op het Eiland en als onze Zilvermeeuw staat kan hij 10Bft hebben maar inpakken bij dezelfde windsnelheid is geen beginnen aan.
Bij Sonja al sinds het begin van onze vakantie in gebruik. Ik heb hem net geïnstalleerd.
Voor het begin van de grote vakantie viel het iemand in ons gezin al op, het is donker buiten. De straatverlichting brandt niet. Ik lees terug in de krant dat de eerste berichtgeving hierover van 19 juli is. We zijn dus al een maand aan het bezuinigen met onze straat.
Voorafgaand aan de duisternis van de nacht.
Nadat we terug waren gekomen van Vlieland werden Sonja en ik gevraagd om een bericht van buurman Eric op facebook te delen. Dit bericht gaat over het uitblijven van de straatverlichting. Ondanks dat we na 14 dagen kamperen gewend waren aan donkere nachten zagen we de noodzaak om een lantaarn te ontsteken in onze buurt. De buitenverlichting bij de voordeur aan ons huis schakelen we na half tien in. Met dit lampje ben ik de afgelopen jaren erg terughoudend geweest na een klacht van de overbuurman dat het licht erg fel zijn huiskamer binnendringt. De wenselijkheid van duisternis is erg plaatsgebonden. Waar je op Vlieland ongestoord kunt genieten van een stralende sterrenhemel vol vallende sterren heb je thuis het gevoel van onveiligheid als het licht niet brandt.
De noodzaak van werkende straatverlichting werd benadrukt toen buurman Edward ’s avonds tijdens het uitlaten van zijn hond een onbekende figuur in onze straat zag. Dit gespuis stond te morrelen aan de brievenbus van één van de huizen op het verduisterde stukje straat.
Alternatief voor de straatbordjes Whatsapp buurtpreventie
Op de vraag wat deze meneer aan het doen was vertelde hij dat hij “een briefje in de bus moest stoppen” en droop af. Aan het dievengilde en ander schorrie morrie bij deze de waarschuwing: Wanneer je onze wijk betreed hangen de bordjes met ‘Attentie Whatsapp Buurtpreventie’ aan de lantaarnpaal. Ik licht dit even uit om (aan)klachten achteraf voor te zijn. Voor ongewenst bezoek op ons adres kan ik niet garanderen dat het met een Whatsapp bericht wordt afgedaan.
Bovenstaand ongemak wordt nog eens versterkt door een digitaal staaltje “van het kastje naar de muur”. Het schijnt dat je bij de gemeente Enschede de klacht per kapotte lantaarnpaal kunt aanvinken. De website van de gemeente verwijst daarna door naar de website van lantaarnopsteker Dynniq die, je raad het al, weer terug verwijst naar de gemeente Enschede. Laten we hopen dat deze duistere zijde van de ambtenarij na al onze klachten in de spotlights komt te staan zodat het gevoel van veiligheid terugkeert in onze straat.
Voor vertrek heb ik een lijstje gemaakt met dingen om te doen op deze vakantie. We zijn nu een paar dagen op het eiland en het lijkt alsof we hier al weken zitten. Maar het lijstje is nog niet af.
Vanavond is het optreden van Douwe Bob en zijn band. Weken geleden gonste het bij ons in huis al over dit evenement en vanavond is het dan zover. Ik sla het optreden over.
Concert van Douwe Bob in de Bolder.
Plagend vertel ik de kinderen dat ik mij al heb afgemeld bij Douwe in persoon, een paar dagen geleden aan de bar van de Bolder. Hier stond ik te wachten op mijn bestelling terwijl ik de muzikant achter mij spotte. In zijn zwembroek, aan het einde van de middag, hoorde ik hem zeggen:”Nou kom op meiden!” terwijl hij een selfie schoot met het toestel van één van deze meiden. Niet veel ouder dan mijn eigen dochters.
Daarna schoof Douwe aan aan de bar om zijn bestelling te doen. Er ontstond een kort gespek. Het soort gesprek dat ik eerder had in cafe De Kikker met Youri Mulder toen hij net was afgezwaaid van Schalke 04. Buiten het cafe stond een groepje jongeren die waren meegelopen met de oud- voetballer. Ik verbaasde mij over dat ritueel, het soort aanbidding van een hedendaagse Vlogger maar dan zonder internet. Een stuk of 20 volgers, schat ik. Casual vraag ik of het een drukke dag voor hem is. Het antwoord: “Ja, die kids hè?” Ik zeg dat die kids en hun ouders wel de zaal uitverkopen en wens hem een rustige dag verder. Aan de instagramfeed die mijn kinderen aan mij laten zien, zie ik dat die rustige dag best is gelukt voor Douwe.
Drenkelingenhuisje op de Vliehors.
Op mijn lijstje kan ik vanavond een krulletje zetten bij Douwe Bob. Ook streep ik de Vliehors- express af. (Wordt vervolgd)
“Vakantiegangers willen op vakantie meer luxe dan thuis” kopt blad vijf uit de “Stand van de Leisure”. Een publicatie van de ABN-AMRO waarin de vraag hoe herhaalbezoek op de camping te verhogen centraal staat. Het Algemeen Dagblad publiceerde hierover hoorde ik op de radio. De rest wat ik hieronder schrijf kan je beter niet lezen want dat is eigenlijk geheim.
Bed van pallets, geniet van pure luxe in de Mobiele Huiskamer
Het eerste waar ik aan moet denken als ik het kopje lees is dat wij juist kamperen om de rest van het jaar de luxe van onze woning te beleven. Als ik Berthold Gunster had geheten had ik deze quote in mijn boekje opgeschreven. Omdenken doen we vaker in ons gezin, zonder daar bij stil te staan. Berichten als deze bevestigen onze bekwaamheid op het gebied van omdenken.
Zoals ik vorige week al schreef verbaas ik mij steeds meer over de rare redenering van sommige mensen. Terwijl de mussen van het dak vallen het mös van de daken valt* staat een mevrouw te beweren dat ze eerst op reis moet om van mooi weer te genieten. Nu lees ik dat mensen wachten tot ze op vakantie gaan om van luxe te genieten. Tim Ferriss heeft van het tegenovergestelde zijn werk gemaakt en adviseert in zijn boek “The four hour workweek” vooral nú te genieten van je pensioen.
Stichting Recreatiebelangen Vlieland heeft geen last van de dalende trend waar ik in de ABN-AMRO brief over lees. Die weten ook van het geheim. Dat is mijn beleving als ik op de camping om mij heen kijk. De kampeerders hier baden in luxe. Kijk maar eens op de menukaart in De Bolder. Pak het programma voor de zomermaanden van Stortemelk erbij. Bestel een drankje aan de bar en let op hoe hartelijk het personeel je bedient. En op het strand, 4 minuten lopen vanuit de Mobiele Huiskamer, is altijd plek.
(*met dank aan Brigitte voor de correctie. Het gaat om het mos dat van het boerderijdak afrolt bij aanhoudende droogte.)
Vandaag is het 1 juli. Volgens de kalender is het kampeerseizoen op camping Stortemelk precies op de helft. Vorige week had ook zo’n magische dag: 21 juni.
Zonsondergang 23 juni omstreeks 23u
De dag met de meeste uren zonlicht van het jaar die wij op Vlieland hebben beleeft. Die datum beschouw ik als een hoogtepunt in het jaar en het heeft volgens mij ook iets treurigs. We gaan vanaf deze zonnewende met het daglicht gestaag naar de kortste dag van het jaar. Als een klok die aftelt.
Als ik terugkijk op de eerste helft van het seizoen dan ben ik best tevreden. Een tijdje geleden sprak ik nog iemand die met mij in de rij bij de kassa stond te wachten. Smalltalk, over het weer. De mevrouw vertelde mij dat zij toch wel naar het buitenland gaat om zeker te zijn van het mooie weer tijdens haar vakantie. Ik hoorde mijzelf antwoorden dat ik al vanaf 6 april op de Wadden kampeer en over het weer dik tevreden ben. We praatten langs elkaar heen. Deze mevrouw wilde wachten om te genieten van mooi weer. Naast haar stond iemand die sinds de tweede week van april al heel bewust van het weer aan het genieten was.
Waterzuiveringsinstallatie op Vlieland
Deze week zag ik een nieuwsbericht met de vervelende kant van zomers weer. Droogte. Volgens het jeugdjournaal nog geen reden voor drastische maatregelen, er is nog water voldoende. Er werd wel gevraagd wat bewuster om te gaan met dit schaars goed omdat de spitstijden de druk op het waterleidingnetwerk zou kunnen verlagen.
Ook de burgemeester van Vlieland heeft maatregelen getroffen, een verbod op barbecue en open vuur op het hele Eiland. Door dit water-nieuws moest ik denken aan een campagne uit de jaren 80. Ik vraag mij wel eens af hoe ik als puber ben omgegaan met water. Of ik net zo laconiek als onze kinderen heb gereageerd op het commentaar van mijn ouders. Dat vijftien minuten douchen echt teveel is. Er zal heus een dag komen dat ook dit onderwerp met interesse van beide kanten zal worden besproken. Tot die tijd hebben wij in onze douche een zandloper en in de douche op Stortemelk de onverbiddelijke timer.
Het concept van deze post stond al klaar. Althans, ik had een titel bedacht en ik was in mijn hoofd al bezig met de inhoud. Het zou gaan over afstand en tijd tot dat een vriend mij vandaag een link stuurde met het bericht uit het Algemeen Dagblad.
Het blijkt dus dat Vlieland volgens onderzoek van travelbird het duurste strand van
Duurste strand van Nederland
Nederland heeft. Ik werd op het nieuws gewezen door Ischa met wie ik enige jaren geleden in een discussie terecht kwam over onze idealen op het gebied van politiek en geld. Schertsend noemt hij mij “Kapitalist” in zijn Whatsapp- bericht. Ik begrijp hem wel omdat ik zo nu en dan uit de hoek kan komen alsof Lenin en Marx nog steeds op een voetstuk staan. Ook weet ik uit ervaring wat schaarste is. Een ervaring waar Sonja en ik in de opvoeding een thema van hebben gemaakt, de financiële vorming van onze kinderen.
Strandkorf, te huur op een lokatie naar wens
Als ervaren Eilandgasten kunnen wij je vertellen dat het onderzoek een redelijke afspiegeling is met gemiddelden zoals verantwoord in het onderzoek maar dat jij niet de gemiddelde bezoeker hoeft uit te hangen. Je bent op een eiland en alles behalve het water en dennenappels moet worden gebracht door een boot en dat kost geld. Wij maken er een sport van om onze vakanties financieel overzichtelijk te houden. Hieronder volgen een aantal tips van ons en die zijn gratis:
Tip 1: Zonnecrème, die neem je bij voorkeur mee van huis. Als je het vergeet mee te nemen of het is op dan kan je terecht bij Houter’s Warenhuis of één van beide supermarkten in de Dorpstraat.
Tip 2: Water. Als gast op camping Stortemelk is je waterverbruik betaald dus tap het! In een thermosfles blijft het water lekker koel als je een paar uur op het strand wil zitten. Ook schijnt het duingefilterde water van hoge kwaliteit te zijn.
Tip 3: Bier. Tja, de huidige inzichten uit recent onderzoek stemmen de bierliefhebber niet positief. Maar als je bereid bent om de risico’s te nemen en om van het moment te genieten, gekoeld bier kopen bij de Coop of de Spar en mee in een koeltas. (Hebben wij in de tent liggen)
Tip 4: Ijsje. Nooit op bezuinigen. Stuur de kinderen op pad met een paar euro naar Podium Vlieland. Voor de jongsten die je alleen op pad stuurt is het verstandig om de afspraak te maken: “Waar het water begint, moet jij stoppen”.
Tip 5: Lunch. Ook nu ben ik geneigd te zeggen om niet te bezuinigen maar tussen de
Bar van ’t Badhuys
strandtenten Oostvlie en ’t Badhuys ligt voldoende strand om je eigen meegenomen lunch te verorberen. Als je groots uit wil pakken kan je ook de barbecue op het strand aansteken. Officieel mag het niet.
Tip 6: Faciliteiten. Zelf meenemen. Parasol en badlaken zijn essentieel dit kan je eventueel aanvullen met een windscherm en een lage klapstoel. Of je schakelt de specialist in.
Voor de duidelijkheid nog even deze gedachte. Ik schrijf niet voor hoe jij je vakantie moet inkleden. Ook ik heb de Côte du boeuff van ’t Badhuys nog op mijn verlanglijstje staan. Uiteindelijk herinner je het moment, niet de spullen.
