Lijstje (2)

12 augustus! Onze vakantie op het eiland is voorbij. We hebben de tent klaarstaan voor onze volgende gasten. Ik hoop dat zij het net zo naar hun zin zullen hebben als dat wij het hebben gehad. 

Ook op mijn lijstje, het totem voorzien van het Twents Ros.
Klusje tussendoor, totem schilderen

Op Vlieland zou je een zon-zee-strand vakantie kunnen houden. Ik denk dat het ook nog wel allmost-inclusive kan. Mooier vind ik dat je hier altijd wel ergens moeite voor moet doen. Een heuveltje op fietsen met tegenwind of de tijd in de gaten houden voor de boodschappen voor vanavond. Stilzitten is aan ons niet besteed. Hieronder volgt mijn lijstje van activiteiten die ik je van harte kan aanraden.

1: de Vliehors expressOm budgettaire redenen in het verleden altijd uitgesteld maar dit jaar met het hele gezin aan boord geklommen. Chauffeur Maarten is een gastheer zoals je die alleen op het eiland kan vinden. Grappig tot over het randje maar behulpzaam waar nodig.

Chocolademelk bij het kampvuur met muzikale begeleiding van Drijfhout.

De houtgestookte chocomel en grappen van de muzikanten van Drijfhout werden door alle gasten gewaardeerd op een paar verveelde pubers na. (Volgende keer gewoon thuisblijven in je hotelkamertje, jongens…)

2: Rondleiding op stelling 12H. Gids Dirk Bruin leidt je rond over het terrein van het openluchtmuseum in aanbouw en schud daarbij de ene naar de andere anekdote uit zijn mouw. Minder geschikt voor kinderen onder de 16 jaar, erg leerzaam voor de oudere jongeren. De zaterdag voor onze rondleiding heeft Teije van teijephotography nog even geregeld dat wij daar een fotoshoot mochten doen.

Teije Photography aan het werk
Teije aan het werk voor een opdracht

3: Iedere ochtend een duik in zee. Weer of geen weer, gewoon gedaan. Bijna iedere dag. De dagen dat ik niet ging (drie) heb ik wel wat gemist. De kickstart van mijn dag. Erg verslavend.

4: Spelletjes. Kolonisten van Catan, Monopolie, pesten en pokeren. De eerste drie spellen zijn afgevinkt, het pokeren met vreemden is niet gelukt. We hebben onze Kolonisten uitgeleend aan een familie die een oproep hadden geplaatst op het prikbord bij het toiletgebouw. Twee dagen later brachten twee blije kinderen het spel weer terug bij onze tent. Heerlijk hoe dit hier werkt.

5: De vuurtoren beklommen. Vanaf het hoogste punt van het eiland hebben we de schepen op de Noordzee kunnen bekijken. De verrekijkers staan in de vensterbank klaar voor gebruik. Op de achtergrond hoor je de berichten tussen de schepen over de marifoon. Dit alles is nostalgie want de vuurtoren is volledig geautomatiseerd. De vuurtorenwachter is vuurtoren pachter geworden en vertelde tijdens het draaien van zijn Zware Van Nelle dat zijn inkomen voor twee derde uit het hoogseizoen kwam.

Vuurtoren van Vlieland
Vuurtoren op het duin

 

Detox

Pas wanneer de boot afmeert bij de Veerdam besef ik mij dat ik de komende dagen alleen ben. Hoe lang is dat geleden dat ik zonder kinderen of Sonja op reis ben geweest? Ik kan het me niet herinneren. Hemelsbreed stelt de afstand niet zoveel voor. Een paar dagen geleden luisterde ik nog naar de vakantieplannen van de ene collega en de ervaringen van de ander. De één heeft een reis gepland naar Sri Lanka en de ander is net terug uit Midden- Amerika. Allebei alleen op reis. Moet je mij zien staan aan de reling van de boot, twee dagen weg in eigen land.

Zicht op camping Stortemelk
camping Stortemelk gezien vanaf de Veerboot

Het voelt wat onwennig maar het geeft mij ook een goed gevoel. Voordat ik het besef kreeg alleen te zijn was ik in mijn hoofd nog volop bezig met mijn plannen en verwachtingen. Wandelend naar onze tent neem ik de omgeving in mij op en verdwijnen de gedachten van de ochtend. 

Dag twee van mijn doordeweekse weekend begint zonder wekker. De vogels laten van zich horen vanaf zonsopgang. Het is nog geen maand meer tot de midzomernacht dus ze zijn er vroeg bij. Ik ben ze dankbaar want vandaag ga ik op de fiets naar het Westen. De plek waar voorheen dat andere dorp van dit Eiland lag en de plek waar ik herinneringen kan ophalen aan mijn tijd bij de Luchtmacht, de schietbaan voor de vliegtuigen. Voor vertrek bekijk ik op de kaart die in onze tent ligt een aantal punten die mijn interesse hebben en waar ik wil stoppen. Stelling 12H, de Steile Duinen en de Vliehors.

Openluchtmuseum stelling 12H
Openluchtmuseum in aanbouw, stelling 12H

Een tijdje geleden struikelde ik over een artikel over “Stelling 12H” een openluchtmuseum in aanbouw, gebaseerd op de restanten van een Duitse bunker, onderdeel van de Atlantikwall. De opgravingen zijn in 2017 begonnen en nu al organiseert informatiecentrum De Noordwester er excursies. Op het moment dat ik onderweg ben via het Noorden van het Eiland zie ik een groep mensen die zich in het duin naast het fietspad hebben verzameld. Ik stap af en loop achter de groep aan. Ik vraag de gids of het mogelijk is bij deze groep aan te sluiten maar helaas moet hij mij nee verkopen. Terwijl ik een paar foto’s schiet baal ik van mijn eerlijkheid en fantaseer ik hoe ik als een Frank Abagnale Jr. aansluit bij de rondleiding. Ik stap op de fiets en rij verder, die excursie komt nog wel.

De wind helpt mij moeiteloos vooruit. Het lijkt wel of ik trapondersteuning heb. Nog één keer stap ik af om door de Steile Duinen even met mijn voeten in zee te gaan. Daarna blijf ik trappen tot ik bij het Posthuys aankom. Het is een mooie tijd voor koffie en de taart van de dag, chocoladetaart. Ik kies een plaats op het terras onder de parasol en wanneer ik naar binnen loop voor de nodige boodschap kijk ik naar de rijk gevulde boekenplanken aan de muur. Hier vind ik “Betzy’s Kookboek”. Op bladzijde 44 lees ik “Captain’s diner” of “Uitgebreide Kapucijnertafel” een gerecht waar ik Gerrit tijdens de opbouw over hoorde praten. Het recept zet ik op mijn dingen doen lijstje voor mijn volgende verblijf in de Huiskamer.

Mijn uiteindelijke doel van deze dag bevindt zich op nog geen tien minuten fietsen vanaf het Posthuys. Voor de ingang naar de kazerne links af en dan het smalle pad op de jungle in. Hier is het ook weer stil, op het geluid van de vogels na. Zo stil dat je je eigen ademhaling hoort.

Kroon's Polders uitzicht op de Vliehors
Uitzicht op de Vliehors vanaf Kroon’s Polders

Voordat ik het in de gaten heb sta ik op een heuvel uit te kijken over het broedgebied van Kroon’s Polders aan de ene kant en de gigantische zandplaat van de Vliehors aan de andere kant. Het onwennige gevoel is er niet meer, ook geen gedachten. Ik sta alleen, te zijn.