Vorige week zag ik een gemiste oproep op mijn telefoon, 9:47 u. Op dat tijdstip stond ik de saté te grillen zodat ik ’s middags mijn aandacht kon richten op mijn visite. Kort na de oproep het whatsapp- bericht met de felicitaties voor mijn verjaardag. Van mijn oom en tante uit Den Haag. Ik heb die dag niet teruggebeld maar het telefoontje bewaard voor op het Eiland.
Zaterdagmiddag steek ik het duin over naar het strand en kies ik het nummer van mijn oom. Na mijn bedankje voor de felicitaties steken we direct van wal en gaat het gesprek over de familie, vakantiebestemmingen en de Volvo Ocean Race.
Mijn oom en tante zijn zeilers en trekken er ieder jaar op uit om de Middellandse Zee te doorkruisen. Ik heb nooit iets met zeilen gedaan behalve dat ik een keer ben gaan Punteren onder leiding van een hyperactieve kennis uit mijn vorige leven. De overige maritieme kennis die ik heb is blijven hangen van uit mijn uitzending met het Korps Mariniers, ook een vorig leven. (Ik was als Luchtmacht- medic te gast aan boord van de MS Rotterdam, wat overigens niets met zeilen te maken heeft. De associatie met een hotel ligt meer voor de hand.)
Tijdens ons gesprek krijg ik de tip van de Volvo Ocean Race- app waarmee de boten te volgen zijn gedurende de tocht richting de finish in Scheveningen. Tot hier aan toe heb ik van de race gehoord, herinner ik mij vaag een nieuwsbericht over een fataal ongeluk eerder dit jaar en weet ik dat de zout- en verfleverancier bij ons om de hoek een bootje heeft gesponsord. Na het installeren van de app later die avond raak ik gefascineerd door het tracking- schermpje. Hierop zie ik de zeilbootjes als kleine driehoekjes op het scherm in real-time voor de kust van Denemarken naar beneden wijzen. Een tap op het driehoekje geeft allerlei informatie prijs over de snelheid (hoe zat dat ook alweer met knopen?) en koers van de boot.
Later die nacht wordt ik wakker, ondanks het comfort van onze pallet- bedbodem die we ’s middags in elkaar hebben geschroefd. Ik zie in het volgsysteem van de app dat drie van de zeven deelnemers voor de vaarroute boven de Wadden- eilanden kiezen in plaats van de volle zee. In mijn onwetendheid neem ik aan dat deze teams het hebben opgegeven en de toeristische route nemen. Uit een ruige schatting maak ik op dat deze drie zo rondom 12 uur Vlieland moeten passeren.
Om tien voor twaalf zondagochtend loop ik naar de duinovergang met de telefoon in mijn hand. Heel in de verte steekt een driehoekje af aan de horizon. Dongfeng Race team lees ik op mijn scherm.