de Mobiele Huiskamer – Pagina 2 – een Tent op Vlieland- Kamperen aan zee op camping Stortemelk

Zie ginds!

Het viel mij gisteravond op dat het om half negen donker is. Ondanks dat ik alweer een paar weken aan het werk ben lukt het mij nog goed om het vakantiegevoel vast te houden. Behalve de trucjes die ik toepas om mijn brein in vakantiemodus te laten staan werkt het weer nog steeds mee en doe ik werk dat bijdraagt aan het bewust aansturen van mijn gemoedstoestand.

Opening van het binnenknutsle seizoen. Halloween. — Halloween 2017. Een banier voor aan de deur.

Je voelt het aankomen, hier is de “maar”…

Er kriebelt iets. De herfstsfeer dringt zich geniepig aan mij op en daar word ik onrustig van. Het is geen vervelend gevoel en laat zich beter omschrijven als een creatieve drive. Dingen willen maken, doen en beleven.

’s Winters speelt ons leven zich om praktische redenen grotendeels binnenshuis af. Daarvoor tref ik voorbereidingen. Eén van die voorbereidingen is het aanvullen en vervangen van de knutselspullen. Noodzakelijk om in huis te hebben voor het komende seizoen waarin Halloween, sinterklaasavond en Kerstmis de productiviteit in ons gezin bepalen.

Deze zomer, nog voor dat de eerste pepernoot in het supermarkt schap lag, kwam de planning voor sinterklaas ter sprake.

de Mobiele Huiskamer, een idee begonnen als surprise.

Traditioneel zitten wij 5 december met de kinderen, oma Riekie en oom Marc rondom de tafel met onze surprises. Maar niet dit jaar. Niet meer nodig. De jongste is van zijn geloof afgevallen, al een jaar eerder maar hield stand voor het geval de cadeautjes zouden worden geschrapt met de traditie.

Sonja en ik gaan er eens over na denken hoe wij dit jaar pakjesavond gaan vorm geven. Anders hebben we altijd nog Kerstmis.

Leuke tips en voorbeelden voor surprises, zelf versieringen maken of ander knip-en-plak werk? Laat het mij weten in een reactie!

dingen doen donderdag

Ik introduceer een rubriek op deze website. Zoals ik eerder schreef ben ik op zoek naar “off-topic content”. Uitgangspunt is jullie, mijn lezers, te inspireren met de dingen die ik doe. Buiten het kampeerseizoen wil ik iedere donderdag een lijstje presenteren.

Hier is ie dan: Mijn eerste dingen-doen-donderdag:

Ik lees: “Na de Apocolypse” van Lewis Dartnell.

Een zelfhulpboek voor als de wereld zoals wij hem kennen is vergaan. Niet zo zeer een handleiding om spullen te maken maar gids om de mensheid te helpen bij het doorstarten van de beschaving. Ik lees met plezier over de vanzelfsprekende dingen zoals waar ons voedsel vandaan komt of hoe elektriciteit wordt opgewekt.

Hoe kunnen we de beschaving opnieuw starten na een grootschalige ramp? — Na de Apocolypse van Lewis Dartnell

Een gedachten experiment waarin de weg wordt gewezen naar de bron van onze kennis van huidige hulpmiddelen. Zonder wereldbevolking geen draaiende elektriciteitscentrales, daardoor geen moderne communicatiemiddelen of voertuigen. Met als gevolg lege schappen in de supermarkt. Waar moet je beginnen als de bestaande voorraden zijn uitgeput?

Ik kocht: een 36- delige kleurpotloden set.

Bij Action waar ik eerder deze zomer ook een set potloden scoorde. Deze waren speciaal voor kinderen met een leuke Walt Disney print erop. Ik was er niet tevreden over, de vulling was erg hard waardoor de kleuren erg flets op het papier kwam. Wel handig omdat de potloden waarschijnlijk tegen een stootje kunnen.

Geen Caran d'ache maar toch lekkere potloden voor een mooie prijs — Kleurpotloden set van de Action

De huidige set komt van de afdeling hobby spullen en wordt geleverd in een houten kistje. De kleur blijft al bij lichte druk mooi achter op het papier. Uitvloeien en overloop met andere kleuren gaat iets minder maar daarvoor is het ook geen Caran d’ache.

Ik ga naar: Gogbot festival

Ieder jaar laagdrempelige (lees gratis toegang) techno-art in Enschede.

Voor mij een inspiratie boost voor het komende knutselseizoen. Dit jaar zeker door ons (Mini-me and I) te bezoeken de Delorean Timemachine. GreatScott!

Goede voornemens

Met het einde van het kampeerseizoen in zicht zit ik met de klank van mijn goede voornemen in mijn oor. Ik luister naar een podcast van “La Cottongue” op Youtube. Ik leer Franse taal. Het stond al een paar jaar op mijn verlanglijstje maar dit weekend ben ik er aan begonnen. De lesmethodes liggen voor het oprapen en op dit moment oriënteer ik mij op de website en app van Babbel.com (wat een gezellige naam…) en de website van Duolingo (Gratis!).

Een duik in de Noordzee, iedere ochtend — Mijn voornemen van deze vakantie: iedere ochtend een duik in de Noordzee.

Als ik terug kijk is voor mij deze tijd van het jaar perfect om aan nieuwe dingen te beginnen. Veel mensen houden vast aan de traditie om de voornemens in het nieuwe jaar ten uitvoer te brengen. Waarom wachten?

Ergens hangt er bij mij nog zo’n vlaag van een feit dat na de grote vakantie het juiste moment is om iets nieuws te beginnen. Zo zijn wij vorig jaar rond deze tijd begonnen met onze Mobiele Huiskamer. Een direct gevolg van het beginnen met niet roken wat een positieve invloed had op onze financiële huishouding. Nadat ik mijzelf had beloond voor mijn “gewenste gedrag” met een abonnement op Netflix hebben we ook maar meteen de kabel- internet en energieleverancier en bank ingeruild voor hun goedkopere collegae. Het kost wat tijd maar als de besparing is doorgevoerd begint de opbrengst binnen te druppelen. De bewustwording van wat een verandering op kan leveren is al winst.

Zo is ook deze website aan de beurt om onder de loep van verandering te worden gehouden. Blijft het thema “een tent op Vlieland” of gaan we ons buiten het kampeerseizoen ergens anders op richten? Deze vraag kwam onlangs aan de orde. Wat mij betreft het laatste. Ons specialisme? Veranderen.

The Dark Side

Voor het begin van de grote vakantie viel het iemand in ons gezin al op, het is donker buiten. De straatverlichting brandt niet. Ik lees terug in de krant dat de eerste berichtgeving hierover van 19 juli is. We zijn dus al een maand aan het bezuinigen met onze straat.

Voor het invallen van de duisternis, de zonsondergang op Vlieland — Voorafgaand aan de duisternis van de nacht.

Nadat we terug waren gekomen van Vlieland werden Sonja en ik gevraagd om een bericht van buurman Eric op facebook te delen. Dit bericht gaat over het uitblijven van de straatverlichting. Ondanks dat we na 14 dagen kamperen gewend waren aan donkere nachten zagen we de noodzaak om een lantaarn te ontsteken in onze buurt. De buitenverlichting bij de voordeur aan ons huis schakelen we na half tien in. Met dit lampje ben ik de afgelopen jaren erg terughoudend geweest na een klacht van de overbuurman dat het licht erg fel zijn huiskamer binnendringt. De wenselijkheid van duisternis is erg plaatsgebonden. Waar je op Vlieland ongestoord kunt genieten van een stralende sterrenhemel vol vallende sterren heb je thuis het gevoel van onveiligheid als het licht niet brandt.

De noodzaak van werkende straatverlichting werd benadrukt toen buurman Edward ’s avonds tijdens het uitlaten van zijn hond een onbekende figuur in onze straat zag. Dit gespuis stond te morrelen aan de brievenbus van één van de huizen op het verduisterde stukje straat.

Attentie Whoop-ass buurtpreventie — Alternatief voor de straatbordjes Whatsapp buurtpreventie

Op de vraag wat deze meneer aan het doen was vertelde hij dat hij “een briefje in de bus moest stoppen” en droop af. Aan het dievengilde en ander schorrie morrie bij deze de waarschuwing: Wanneer je onze wijk betreed hangen de bordjes met ‘Attentie Whatsapp Buurtpreventie’ aan de lantaarnpaal. Ik licht dit even uit om (aan)klachten achteraf voor te zijn. Voor ongewenst bezoek op ons adres kan ik niet garanderen dat het met een Whatsapp bericht wordt afgedaan.

Bovenstaand ongemak wordt nog eens versterkt door een digitaal staaltje “van het kastje naar de muur”. Het schijnt dat je bij de gemeente Enschede de klacht per kapotte lantaarnpaal kunt aanvinken. De website van de gemeente verwijst daarna door naar de website van lantaarnopsteker Dynniq die, je raad het al, weer terug verwijst naar de gemeente Enschede. Laten we hopen dat deze duistere zijde van de ambtenarij na al onze klachten in de spotlights komt te staan zodat het gevoel van veiligheid terugkeert in onze straat.

Lijstje (2)

12 augustus! Onze vakantie op het eiland is voorbij. We hebben de tent klaarstaan voor onze volgende gasten. Ik hoop dat zij het net zo naar hun zin zullen hebben als dat wij het hebben gehad.

Ook op mijn lijstje, het totem voorzien van het Twents Ros. — Klusje tussendoor, totem schilderen

Op Vlieland zou je een zon-zee-strand vakantie kunnen houden. Ik denk dat het ook nog wel allmost-inclusive kan. Mooier vind ik dat je hier altijd wel ergens moeite voor moet doen. Een heuveltje op fietsen met tegenwind of de tijd in de gaten houden voor de boodschappen voor vanavond. Stilzitten is aan ons niet besteed. Hieronder volgt mijn lijstje van activiteiten die ik je van harte kan aanraden.

1: de Vliehors express. Om budgettaire redenen in het verleden altijd uitgesteld maar dit jaar met het hele gezin aan boord geklommen. Chauffeur Maarten is een gastheer zoals je die alleen op het eiland kan vinden. Grappig tot over het randje maar behulpzaam waar nodig.

Chocolademelk bij het kampvuur met muzikale begeleiding van Drijfhout.

De houtgestookte chocomel en grappen van de muzikanten van Drijfhout werden door alle gasten gewaardeerd op een paar verveelde pubers na. (Volgende keer gewoon thuisblijven in je hotelkamertje, jongens…)

2: Rondleiding op stelling 12H. Gids Dirk Bruin leidt je rond over het terrein van het openluchtmuseum in aanbouw en schud daarbij de ene naar de andere anekdote uit zijn mouw. Minder geschikt voor kinderen onder de 16 jaar, erg leerzaam voor de oudere jongeren. De zaterdag voor onze rondleiding heeft Teije van teijephotography nog even geregeld dat wij daar een fotoshoot mochten doen.

Teije Photography aan het werk — Teije aan het werk voor een opdracht

3: Iedere ochtend een duik in zee. Weer of geen weer, gewoon gedaan. Bijna iedere dag. De dagen dat ik niet ging (drie) heb ik wel wat gemist. De kickstart van mijn dag. Erg verslavend.

4: Spelletjes. Kolonisten van Catan, Monopolie, pesten en pokeren. De eerste drie spellen zijn afgevinkt, het pokeren met vreemden is niet gelukt. We hebben onze Kolonisten uitgeleend aan een familie die een oproep hadden geplaatst op het prikbord bij het toiletgebouw. Twee dagen later brachten twee blije kinderen het spel weer terug bij onze tent. Heerlijk hoe dit hier werkt.

5: De vuurtoren beklommen. Vanaf het hoogste punt van het eiland hebben we de schepen op de Noordzee kunnen bekijken. De verrekijkers staan in de vensterbank klaar voor gebruik. Op de achtergrond hoor je de berichten tussen de schepen over de marifoon. Dit alles is nostalgie want de vuurtoren is volledig geautomatiseerd. De vuurtorenwachter is vuurtoren pachter geworden en vertelde tijdens het draaien van zijn Zware Van Nelle dat zijn inkomen voor twee derde uit het hoogseizoen kwam.

Vuurtoren van Vlieland — Vuurtoren op het duin

Lijstje (1)

Voor vertrek heb ik een lijstje gemaakt met dingen om te doen op deze vakantie. We zijn nu een paar dagen op het eiland en het lijkt alsof we hier al weken zitten. Maar het lijstje is nog niet af.

Vanavond is het optreden van Douwe Bob en zijn band. Weken geleden gonste het bij ons in huis al over dit evenement en vanavond is het dan zover. Ik sla het optreden over.

Concert van Douwe Bob in de Bolder. Sinds het begin van onze vakantie op de dingendoenlijst. — Concert van Douwe Bob in de Bolder.

Plagend vertel ik de kinderen dat ik mij al heb afgemeld bij Douwe in persoon, een paar dagen geleden aan de bar van de Bolder. Hier stond ik te wachten op mijn bestelling terwijl ik de muzikant achter mij spotte. In zijn zwembroek, aan het einde van de middag, hoorde ik hem zeggen:”Nou kom op meiden!” terwijl hij een selfie schoot met het toestel van één van deze meiden. Niet veel ouder dan mijn eigen dochters.

Daarna schoof Douwe aan aan de bar om zijn bestelling te doen. Er ontstond een kort gespek. Het soort gesprek dat ik eerder had in cafe De Kikker met Youri Mulder toen hij net was afgezwaaid van Schalke 04. Buiten het cafe stond een groepje jongeren die waren meegelopen met de oud- voetballer. Ik verbaasde mij over dat ritueel, het soort aanbidding van een hedendaagse Vlogger maar dan zonder internet. Een stuk of 20 volgers, schat ik. Casual vraag ik of het een drukke dag voor hem is. Het antwoord: “Ja, die kids hè?” Ik zeg dat die kids en hun ouders wel de zaal uitverkopen en wens hem een rustige dag verder. Aan de instagramfeed die mijn kinderen aan mij laten zien, zie ik dat die rustige dag best is gelukt voor Douwe.

Een rit met de Vliehors- express naar het drenkelingenhuisje. — Drenkelingenhuisje op de Vliehors.

Op mijn lijstje kan ik vanavond een krulletje zetten bij Douwe Bob. Ook streep ik de Vliehors- express af. (Wordt vervolgd)

Global footprint

Het mooiste aan vakantie op een Waddeneiland is misschien wel de reis er naartoe. Zo werd mij onlangs weer gevraagd hoe lang je onderweg bent naar Vlieland en met welke vervoersmiddelen ik reis.

Met de veerboot van Harlingen naar Oost- Vlieland. Rederij Doeksen. — Afvaart uit Harlingen Haven

Ondanks dat we sinds kort een comfortabele stationwagon hebben gaat er niets boven de trein¹, als je het mij vraagt. Aansluitend wordt de vraag gesteld, of mening gegeven dat je dan best lang onderweg bent. In Nederland.

Rederij Doeksen biedt op de site een button aan om klimaatneutraal te reizen. Kost vijftig cent boven op de prijs van een overtocht. Goed initiatief, waren mijn gedachten tot ik de Volkskrant van vorige week las. Het is haast onmogelijk om jouw compensatie- euro’s te traceren tot een feitelijke aanplant van de CO2- transformator, die voorheen ook wel bekend was onder de naam “boom”. Het artikel besluit met de opmerking: “wie het klimaat niet wil belasten, kan beter geen vliegtuig pakken”. Hé, dat zijn wij! En compenseren is beter dan niets doen. Verder wordt er nog een Piratenoplossing aangedragen, het opkopen van emissierechten via carbonkiller.org van milieuorganisatie WISE.

Een dag voor vertrek zit ik uit het raam te staren naar onze groene wildernis achter ons huis en verzin ik dat dit onze bijdrage is aan klimaatcompensatie. De zaailingen van de bomen uit onze buurt laten we groeien en we hebben nog echt gras. Door de planten de vrije loop te laten (ja, geen tijd gemaakt om te snoeien dit voorjaar…) hebben we ontdekt dat de Cotoneaster watereri Cornubia² ofwel Dwergmispel, een magneet voor bijen is. Wij zitten aan het maximum aantal tegels op ons grondoppervlakte om afwatering en verkoeling van het gras te behouden. Het plaatsen van zonnepanelen blijft voorlopig nog een wens maar over twee maanden komt de schilder wèl isolatieglas plaatsen. Hoewel het planten van een boompje leuk is voor de lokale natuur, stoot het alsnog zijn door ons gecompenseerde CO2 uit waneer het doodgaat. Iets om over na te denken wanneer ik op de boot naar Vlieland zit.

(¹:Deze opmerking geldt alleen voor NS- trajecten die buiten de spitsuren en de Randstad vallen. Alles voorbij Amersfoort vanuit het Oosten is beter te bereizen met auto.)

(²:Met dank aan de botanische kennis van de vader van collega Amber die aan de hand van een foto via Whatsapp deze plant kon determineren.)

Stuur mensen

Sonja leest het berichtje voor dat zij heeft gekregen van onze vrienden op Sardinië. “Stuur mensen” staat er. De vraag was van onze buurman of wij nog een verblijfplaats wisten op dat andere Pirateneiland, in de Middellandse Zee. Manuela heeft geantwoord, ze hebben nu zelf een bed and breakfast.

Sardinie op bezoek bij Manuela en Max — Ondertussen, op dat andere pirateneiland

Twee zomers geleden waren wij op bezoek bij Manuela en Max. Zij hadden ons onderkomen geregeld in het ouderlijk huis van een vriendin. Het huis stond leeg en er waren ideeën om er een vakantiebestemming aan te geven. Deze woning met drie etages is inmiddels weer normaal in gebruik. Wat een toevallige verrassing om te horen dat Manuela en Max zelf aan de slag zijn gegaan met een B&B.

Manuela en Sonja zijn vrienden zoals ik dat ben met Rob en Ischa. We kennen elkaar sinds de middelbare school, leven onze levens op afstand maar wanneer we elkaar zien dan hebben we intensief contact. Op bezoek gaan is alsof je bij familie over de vloer komt. Zo voelde dat ook voor mij toen ik kennis maakte met de vriendin van mijn vrouw. Ik weet niet of het voor ieder dorp op het eiland geldt maar gastvrijheid lijkt in Loceri genetisch bepaald.

Een paar weken geleden zat ik nog te kijken naar een aflevering van wijnfetishist Ilja Gort die met zijn Peugeot over het eiland scheurde. Dan gaat het in mijn hoofd te keer. Alle herinneringen aan de plaatsen die we op Sadegna hebben bezocht. Het jaarlijkse festival in het dorp waar wij als VIP’s de voordeur uit stapten en aan de hand werden genomen. Een rondleiding langs alle lekkernijen die de regio voortbrengt. Langzaam genieten van het trage tempo van La Dolce Vita met een ruig randje. Of zoals Ilja Gort het omschrijft als hij voor de camera samen met de kaasboer een wijntje wegslurpt: “Met de smaak van rotsblokken”.

De Noordzee en festivals

“Iemand belang bij twee kaarten voor North Sea Jazz voor aanstaande vrijdag?” Ik lees het bericht terug nadat ik gisteren het televisieverslag van de NTR heb bekeken.

De registraties van optredens van artiesten als The O Jays, Robert Glasper “R+R=Now” en de huisband van het festival The Roots nemen mij mee terug in de tijd. Het beeld en de geluiden op de achtergrond tijdens de interviews door Andrew Makkinga en Winfried Baijens laten bij mij het gevoel herleven die zijn ingeprent tijdens de voorgaande edities van het festival.

We hebben wel overwogen om het NSJ- festival op te nemen in onze vakantieplanning. Net als Mañana mañana in Vorden overigens. Ook kwam Pinkpop ter sprake in verband met het optreden van Pearl Jam. De planning van onze agenda was strak en stamt al uit november 2017. Geen festival voor ons dit jaar, wij wilden focussen op onze tent op Vlieland.

Wie de woorden Vlieland en festival invoert in een zoekmachine komt uit bij Into The Great Wide Open en Here Comes the Summer.

North Sea Jazz festival billboard met Nina Simone — Billboard expositie tijdens North Sea Jazz festival 2011

Slimme initiatieven om net voor en na het hoofdseizoen aanloop te genereren op het eiland. Waar je gelukkig nog niet teveel over hoort zijn de optredens van de bands in De Bolder. Onze festivalbeleving dit jaar smeren wij uit over meerdere weken. Om te genieten van optredens van onder andere Max Meser, Douwe Bob en Band en Funkanizers. Allemaal op loopafstand vanuit onze tent en op het formaat podium waar je in de jaren ’90 tijdens NSJ in Den Haag nog de hand kon schudden van je idool.

Verhuizen

Zondagochtend om half tien werd er aangebeld. Mijn, bijna niet meer, overbuurman staat voor de deur. Op mijn beste Twents roep ik naar Sonja met wie ik aan de ontbijttafel zat: ” ‘Tis die kearl oet Glanerbrug!”

Hij stelt mij de vraag wat het mij waard is. Ik moet het drie keer van hem horen voordat ik het opgeef. Mijn gedachten gaan van- “wat je mij als buurman waard bent? Ben je van gedachten veranderd en gaat de verhuizing niet door?”- naar- “ga je mij jouw Ssangyong Rexton aanbieden? We hebben net een andere auto.”- tot – “Ik heb belastende informatie over je nieuwe buren, voor een paar tientjes zeg ik je wat het is.” Mijn buur ziet aan mijn blik dat ik het niet aankan en haalt zijn hand achter zijn rug vandaan. Triomfantelijk wuift hij mijn portemonnee voor mijn slaperige gezicht.

Mijn portemonnee lag naast de auto. Gisteravond laat uit mijn tas gevallen toen we uit de auto stapten. Vanochtend gevonden door mijn buren die de laatste vracht van de verhuiswagen aan het beladen waren. Vanmiddag staat het verhuis busje van de nieuwe buren in de straat.

Gisteren hadden we nog een verhuizing in onze straat. Het jonge stel dat naast ons is komen wonen heeft de eerste nacht in hun nieuwe huis doorgebracht. Met al deze veranderingen om ons heen kon ik het niet laten om een nieuwe categorie toe te voegen aan onze site. Thuis.