Vlieland – de Mobiele Huiskamer

De podcast serie

Hoe het kamperen op Stortemelk er in 2020 uit gaat zien kan ik mij nu nog niet veel bij voorstellen. Misschien gaan onze plannen helemaal niet door.
Als troost neem ik de komende weken een podcast serie op. Met onze herinneringen aan kamperen op Vlieland.

Here comes the summer.

Deze aflevering geen reis terug naar de beginjaren van de kampeer ervaringen. Ik blijf in het weekend van april 2018 toen de kwartiermakers de Mobiele Huiskamer hebben voorbereid op een fantastische zomer.
Vanzelfsprekend gebeuren er dingen die niet passen bij mannen van een zekere leeftijd.

De beste danser van Utrecht.

De Mobiele Huiskamer staat maar het lijkt er op dat de doopnaam van deze tent zijn naam gaat waar maken.
Het doet Maarten terugdenken aan de vakantie van 1990. Het jaar dat Phil de uitdaging aannam voor een dance battle met de beste danser van Utrecht.

Sandokan en de 20 Friezen.

Op vakantie verdient Soeris zijn geuzennaam.
De vriendengroep uit Enschede bevindt zich in een vervelende situatie. Samen met hun nieuwe vrienden lijkt er te weinig ruimte op het Eiland te zijn wanneer een club van 20 gespierde sporters zich met bungalowtentjes op het jongerenkamp vestigt.

Kwartiermakers.

Het opzetten van de Mobiele Huiskamer in april 2018.
Wie anders konden daar bij zijn dan de mensen met wie ik het grootste gedeelte van mijn herinneringen aan Vlieland deel? Op de plek waar we in de jaren ’80 onze vakanties doorbrachten wordt teruggedacht aan het kattenkwaad dat we uithaalden.

Hoe de Mobiele Huiskamer begon.

Hoe we begonnen met de Mobiele Huiskamer.
Tijdens onze vakantie aan het strand van de Middellandse Zee verteld Sonja dat zij net zo lief aan het strand van Vlieland zit. Deze opmerking is de start van wat het kampeerseizoen 2018 de Mobiele Huiskamer gaat heten.

Wanneer we niet met een wereldwijde pandemie te maken hadden dan was op Stortemelk het kampeerseizoen gewoon geopend. Tot 1 juni blijft de camping gesloten.
Hoe kamperen er in 2020 uit gaat zien weet nog niemand.

Ik ben niet de enige die zich deze winter verheugde op het weerzien met onze vrienden op het Eiland. Om de teleurstelling een beetje dragelijk te houden maak ik vanaf vandaag een serie waarin ik vertel over onze herinneringen aan het seizoen van 2018 en de jaren daarvoor.

Iedere week kan je één of meerdere afleveringen verwachten van de (kampeer)avonturen van ons gezin in de Mobiele Huiskamer en ik kijk terug op de begintijd. De jaren ’80, toen ik met mijn vrienden het Eiland leerde kennen.

Volg onze podcast op iTunes, Spotify en Google Podcasts.

Wie is Phil?
door Maarten Groen
Ter gelegenheid van de verjaardag van Phil.
Here comes the summer
door Maarten Groen
Deze aflevering geen reis terug naar de beginjaren van de kampeer ervaringen. Ik blijf in het weekend van april 2018 toen de kwartiermakers de Mobiele Huiskamer hebben voorbereid op een fantastische zomer. Vanzelfsprekend gebeuren er dingen die niet passen bij mannen van een zekere leeftijd.
De beste danser van Utrecht
door Maarten Groen
De Mobiele Huiskamer staat maar het lijkt er op dat de doopnaam van deze tent zijn naam gaat waar maken. Het doet Maarten terugdenken aan de vakantie van 1990. Het jaar dat Phil de uitdaging aannam voor een dance battle met de beste danser van Utrecht.
Sandokan en de 20 Friezen
door Maarten Groen
Op vakantie verdient Soeris zijn geuzennaam. De vriendengroep uit Enschede bevindt zich in een vervelende situatie. Samen met hun nieuwe vrienden lijkt er te weinig ruimte op het Eiland te zijn wanneer een club van 20 gespierde sporters zich met bungalowtentjes op het jongerenkamp vestigt.
Kwartiermakers
door Maarten Groen
Het opzetten van de Mobiele Huiskamer in april 2018. Wie anders konden daar bij zijn dan de mensen met wie ik het grootste gedeelte van mijn herinneringen aan Vlieland deel? Op de plek waar we in de jaren '80 onze vakanties doorbrachten wordt teruggedacht aan het kattenkwaad dat we uithaalden. Veel luister plezier.

Afscheid

Na een aantal weken wikken en wegen hebben we besloten om volgend seizoen niet op Vlieland te kamperen.

We zullen het ongetwijfeld gaan missen.

De hartelijke groeten van Maarten en Sonja

Tegelijkertijd zijn we ook té nieuwsgierig om andere kansen aan ons voorbij te laten gaan omdat we verplichtingen op het eiland hebben.

De Mobiele Huiskamer heeft zijn succes van afgelopen zomer te danken aan onze gasten. En uitzonderlijk goed weer natuurlijk.

Buiten de Mobiele Huiskamer om ben ik bezig met het opstarten van NieuwStoer.nl. Een website voor inspiratie en motivatie bij verandering. Ik kan mij helaas slechts op één project tegelijk concentreren.
Als de Mobiele Huiskamer de zandbak is dan is het tijd om met NieuwStoer het klimrek te beklimmen.

Aan al onze gasten en trouwe lezers van dit blog:
Hartelijk bedankt voor het vertrouwen!

Maarten en Sonja

Zoektocht

In “De vrije wil bestaat niet” van Victor Lamme las ik dat wij de optelsom zijn van onze ervaringen. Dat wij beslissingen nemen vanuit ons onderbewuste denken en dit achteraf verantwoorden met ons bewuste denken. Emotie versus ratio.

Een mooi voorbeeld hiervan is de wens van onze dochter om een nieuwe telefoon aan te schaffen.
De voorkeur ging uit naar een appeltje want die zie je in ieders handpalm schitteren. Op het hockeyveld, op school en ook op televisie en in de sociale media. Dat moet dan wel goed spul zijn.

Ik stelde voor om toch ook de peer te vergelijken. De peer die qua verkoopcijfers als tweede in de markt stond en iets minder mooi glom dan de appel.
Wat nou als we beide producten zouden schillen en proeven? Smaakt de appel dan beter dan de peer? We hebben de feiten naast elkaar gehouden.

Appel: twee pitjes in het klokhuis- Peer: drie pitjes.
Appel: totale oppervlakte om te bekijken 4.7 inch- Peer: 5.2 inch
Appel: Liet zich niet gemakkelijk schillen- Peer: was binnen enkele momenten van de schil ontdaan.*

Na een rationele afweging bleek de peer dus lekkerder te smaken dan de appel.

Wij staan met de Mobiele Huiskamer voor eenzelfde overweging. Het aanbod van camping Stortemelk ligt er. Vóór 1 december aanmelden en we mogen het volgende seizoen weer bij paal 293 staan.

Paal 293-de Mobiele Huiskamer — Huisnummer

Emotioneel zijn we gehecht geraakt aan ons plekje maar voelen we ook de nieuwsgierigheid naar een andere omgeving. Nieuwsgierigheid schuurt tegenstrijdig met het gevoel van angst voor het onbekende. Kan je op het vaste land hetzelfde gedrag van andere kampeerders verwachten als op het Eiland? Als we onze seizoensplaats opgeven kunnen we dan ooit een plaatsje terug bemachtigen?

Gisteren hoorde ik Sonja hardop zeggen wat we onderbewust eigenlijk al hebben besloten. We gaan niet naar Stortemelk volgend jaar.
Direct daarop heb ik een mail gestuurd naar Het Buitenland met de vraag of we binnenkort mogen komen kijken naar een mooi plekje.
Zoals ik eerder al eens schreef: veranderen is één van onze kwaliteiten. Ik hoop maar dat we kunnen vinden wat we zoeken.

(*Metaforen hebben betrekking op het vergelijk van specificaties op tweakers.net tussen de Iphone 6s en Samsung Galaxy A5. Dit onderzoek vond plaats augustus 2017)

dingen doen donderdag 6

Ik ga naar Virtual Emotions bij ArtEZ

Einduitvoering Improvisatieweek. Gastdocent Edwin de Jonge presenteert Virtual Emotions

Deze week houdt gastdocent Edwin de Jonge net als vorig jaar een workshop met zijn Virtual Emotions- project in het conservatorium van Enschede. Teijephoto verzorgt de beeldopnames die terug te zien zijn op virtual-emotions.nl.

Vanaf 18:30 is de eindpresentaties van de improvisatieweek in de Wilmersbergzaal aan de Van Essengaarde 10 in Enschede.

Toegang is gratis.

Ik ga naar² Legoworld in Utrecht

Vlieland in bricks, een tentoonstelling van Thomas Kuperus in De Noordwester.

Bijna niet meer onder uit te komen, dit festival voor Brick-geeks. Vaste prik voor onze jongste zoon èn mijzelf.

Hoewel we vorig jaar op de terugweg tegen elkaar zeiden dat er niet veel nieuws onder de zon was ten opzichte van 2016 gaan we toch. Traditie.
Ik kijk persoonlijk het meest uit naar de verkoop van losse stenen. Een gemis in Nederland wegens gebrek aan de Official Legostore.

Ik lees “Jouw levensverhaal hoort in een mooi boek thuis” van Daniëla Postma

Jouw levensverhaal hoort in een mooi boek thuis, van Daniela Postma.

Niet omdat ik de behoefte heb om precies dát te doen maar ter inspiratie en onderhoud van deze blog.
Opmaak als een tijdschrift volgen Daniëla waardoor het uitnodigt om doorgebladerd te worden. Het bevordert “modulair lezen” zoals ik graag doe.

Mijn eerste indruk was of ik met een Geronimo Stilton voor volwassenen in mijn handen stond. Na wat verdieping in de opzet zie ik het schrijvers notitieboek in geprinte vorm.

Omdat het om jouw levensverhaal gaat geeft Daniëla tips om familie te interviewen. Niet alleen de schrijf skills maar ook luisteren wordt beoefent bij het gebruiken van dit boek.

Flirten

Ik sla een dingen doen donderdag over.

In de plaats daarvan een reguliere post.

Ruim een maand geleden had ik het op deze site over veranderen.

Opslag van de inboedel bij Jan van Vlieland — Alle spullen in de kratten van Jan van Vlieland

De vraag was wat we met ons uithangbord voor de tenten op Vlieland buiten het seizoen moeten doen. Het antwoord daarop is terug te lezen in de dingen-doen categorie en wat mij betreft een mooie constante “off-topic”.

Een bijwerking van de veranderingen die we hebben doorgevoerd op ons blog is dat we ook andere zekerheden onder de loep nemen. Het veroorzaakt onrust om gewoonten kritisch te bekijken, zeker bij onze kinderen. Ik merk dat ik mij er bijna obsessief in vastbijt, als een oorwurm die maar niet is weg te krijgen. De vraag? Gaan we nog een seizoen op Stortemelk kamperen of zoeken we een andere bestemming?

Vorige week durfde ik de vraag hardop te stellen. Sonja was in de eerste instantie verbaasd maar wilde meedenken. We hebben ook de kinderen erbij betrokken en hier waren de reacties wisselend. Van een uitgesproken “Ik wil weer naar Vlieland” van ons jongste kind tot de “het maakt mij niet zoveel uit” van de jong volwassene.

Overtocht met De Vlieland — Voor de laatste keer dit jaar de overtocht. Veerboot De Vlieland

Ik ben nog steeds gek op Vlieland en kamperen op Stortemelk. Maar ik ben ook nieuwsgierig naar kamperen op het vaste land. Onze strategie wordt het beproefde voor- en tegen lijstje. Sonja en ik hebben afgesproken om de komende weken eens kritisch te kijken naar wat we willen en daar een paar keer over te vergaderen. Om het voor de kinderen rustig te houden vermijden we het onderwerp in huis.

Ik ben aan het flirten met andere kampeerbestemmingen in Nederland en ik hoop dat we binnenkort het voor- en tegen lijstje kunnen publiceren.

We hebben tot en met 30 november de tijd. Dan willen ze op Stortemelk weten wat wij met onze seizoensplaats gaan doen.

dingen doen donderdag 3

Ik ga naar: Vlieland

De laatste keer van dit kampeerseizoen om de tenten in te pakken.

Veerdienst tussen Harlingen Haven en Vlieland. Rederij Doeksen. — Veerboot naar Vlieland. (foto is van onze laatste gasten van seizoen 2018)

Sonja en ik kijken met een fijn gevoel terug op een geweldig seizoen. Vanzelfsprekend droeg het zonnige weer bij aan het succes maar ik denk dat onze gasten nog het meest ons enthousiasme hebben gevoed. Zonder hen was dit experiment niet mogelijk geweest.

Zoals ik vorig week al schreef: wij kijken uit naar het volgende seizoen en zijn al voorbereidingen aan het treffen.

Ik lees: Feitenkennis van Hans Rosling

Ooit kwam ik al zappend uit op een TED- college van deze man. Ik denk dat niemand durft te ontkennen dat op deze manier van statistieken presenteren het vakgebied verlost van een stoffig imago.

Het doel van Hans lijkt mij duidelijk: “door de juiste feitelijke informatie beschikbaar te stellen een betere wereld creëren.”

Dit boek greep mijn interesse na een interview uit Sir Edmund van een paar weken geleden. Ik heb bewondering voor Dick Bijl van het Geneesmiddelenbulletin die in emotioneel beladen discussies binnen zijn vakgebied het hoofd koel houdt. Met feiten.

Ik gebruik: de Windfinder- app

Om voor de hand liggende redenen. Het kan spoken op het Eiland en als onze Zilvermeeuw staat kan hij 10Bft hebben maar inpakken bij dezelfde windsnelheid is geen beginnen aan.

Bij Sonja al sinds het begin van onze vakantie in gebruik. Ik heb hem net geïnstalleerd.

The Dark Side

Voor het begin van de grote vakantie viel het iemand in ons gezin al op, het is donker buiten. De straatverlichting brandt niet. Ik lees terug in de krant dat de eerste berichtgeving hierover van 19 juli is. We zijn dus al een maand aan het bezuinigen met onze straat.

Voor het invallen van de duisternis, de zonsondergang op Vlieland — Voorafgaand aan de duisternis van de nacht.

Nadat we terug waren gekomen van Vlieland werden Sonja en ik gevraagd om een bericht van buurman Eric op facebook te delen. Dit bericht gaat over het uitblijven van de straatverlichting. Ondanks dat we na 14 dagen kamperen gewend waren aan donkere nachten zagen we de noodzaak om een lantaarn te ontsteken in onze buurt. De buitenverlichting bij de voordeur aan ons huis schakelen we na half tien in. Met dit lampje ben ik de afgelopen jaren erg terughoudend geweest na een klacht van de overbuurman dat het licht erg fel zijn huiskamer binnendringt. De wenselijkheid van duisternis is erg plaatsgebonden. Waar je op Vlieland ongestoord kunt genieten van een stralende sterrenhemel vol vallende sterren heb je thuis het gevoel van onveiligheid als het licht niet brandt.

De noodzaak van werkende straatverlichting werd benadrukt toen buurman Edward ’s avonds tijdens het uitlaten van zijn hond een onbekende figuur in onze straat zag. Dit gespuis stond te morrelen aan de brievenbus van één van de huizen op het verduisterde stukje straat.

Attentie Whoop-ass buurtpreventie — Alternatief voor de straatbordjes Whatsapp buurtpreventie

Op de vraag wat deze meneer aan het doen was vertelde hij dat hij “een briefje in de bus moest stoppen” en droop af. Aan het dievengilde en ander schorrie morrie bij deze de waarschuwing: Wanneer je onze wijk betreed hangen de bordjes met ‘Attentie Whatsapp Buurtpreventie’ aan de lantaarnpaal. Ik licht dit even uit om (aan)klachten achteraf voor te zijn. Voor ongewenst bezoek op ons adres kan ik niet garanderen dat het met een Whatsapp bericht wordt afgedaan.

Bovenstaand ongemak wordt nog eens versterkt door een digitaal staaltje “van het kastje naar de muur”. Het schijnt dat je bij de gemeente Enschede de klacht per kapotte lantaarnpaal kunt aanvinken. De website van de gemeente verwijst daarna door naar de website van lantaarnopsteker Dynniq die, je raad het al, weer terug verwijst naar de gemeente Enschede. Laten we hopen dat deze duistere zijde van de ambtenarij na al onze klachten in de spotlights komt te staan zodat het gevoel van veiligheid terugkeert in onze straat.

Lijstje (2)

12 augustus! Onze vakantie op het eiland is voorbij. We hebben de tent klaarstaan voor onze volgende gasten. Ik hoop dat zij het net zo naar hun zin zullen hebben als dat wij het hebben gehad.

Ook op mijn lijstje, het totem voorzien van het Twents Ros. — Klusje tussendoor, totem schilderen

Op Vlieland zou je een zon-zee-strand vakantie kunnen houden. Ik denk dat het ook nog wel allmost-inclusive kan. Mooier vind ik dat je hier altijd wel ergens moeite voor moet doen. Een heuveltje op fietsen met tegenwind of de tijd in de gaten houden voor de boodschappen voor vanavond. Stilzitten is aan ons niet besteed. Hieronder volgt mijn lijstje van activiteiten die ik je van harte kan aanraden.

1: de Vliehors express. Om budgettaire redenen in het verleden altijd uitgesteld maar dit jaar met het hele gezin aan boord geklommen. Chauffeur Maarten is een gastheer zoals je die alleen op het eiland kan vinden. Grappig tot over het randje maar behulpzaam waar nodig.

Chocolademelk bij het kampvuur met muzikale begeleiding van Drijfhout.

De houtgestookte chocomel en grappen van de muzikanten van Drijfhout werden door alle gasten gewaardeerd op een paar verveelde pubers na. (Volgende keer gewoon thuisblijven in je hotelkamertje, jongens…)

2: Rondleiding op stelling 12H. Gids Dirk Bruin leidt je rond over het terrein van het openluchtmuseum in aanbouw en schud daarbij de ene naar de andere anekdote uit zijn mouw. Minder geschikt voor kinderen onder de 16 jaar, erg leerzaam voor de oudere jongeren. De zaterdag voor onze rondleiding heeft Teije van teijephotography nog even geregeld dat wij daar een fotoshoot mochten doen.

Teije Photography aan het werk — Teije aan het werk voor een opdracht

3: Iedere ochtend een duik in zee. Weer of geen weer, gewoon gedaan. Bijna iedere dag. De dagen dat ik niet ging (drie) heb ik wel wat gemist. De kickstart van mijn dag. Erg verslavend.

4: Spelletjes. Kolonisten van Catan, Monopolie, pesten en pokeren. De eerste drie spellen zijn afgevinkt, het pokeren met vreemden is niet gelukt. We hebben onze Kolonisten uitgeleend aan een familie die een oproep hadden geplaatst op het prikbord bij het toiletgebouw. Twee dagen later brachten twee blije kinderen het spel weer terug bij onze tent. Heerlijk hoe dit hier werkt.

5: De vuurtoren beklommen. Vanaf het hoogste punt van het eiland hebben we de schepen op de Noordzee kunnen bekijken. De verrekijkers staan in de vensterbank klaar voor gebruik. Op de achtergrond hoor je de berichten tussen de schepen over de marifoon. Dit alles is nostalgie want de vuurtoren is volledig geautomatiseerd. De vuurtorenwachter is vuurtoren pachter geworden en vertelde tijdens het draaien van zijn Zware Van Nelle dat zijn inkomen voor twee derde uit het hoogseizoen kwam.

Vuurtoren van Vlieland — Vuurtoren op het duin

Lijstje (1)

Voor vertrek heb ik een lijstje gemaakt met dingen om te doen op deze vakantie. We zijn nu een paar dagen op het eiland en het lijkt alsof we hier al weken zitten. Maar het lijstje is nog niet af.

Vanavond is het optreden van Douwe Bob en zijn band. Weken geleden gonste het bij ons in huis al over dit evenement en vanavond is het dan zover. Ik sla het optreden over.

Concert van Douwe Bob in de Bolder. Sinds het begin van onze vakantie op de dingendoenlijst. — Concert van Douwe Bob in de Bolder.

Plagend vertel ik de kinderen dat ik mij al heb afgemeld bij Douwe in persoon, een paar dagen geleden aan de bar van de Bolder. Hier stond ik te wachten op mijn bestelling terwijl ik de muzikant achter mij spotte. In zijn zwembroek, aan het einde van de middag, hoorde ik hem zeggen:”Nou kom op meiden!” terwijl hij een selfie schoot met het toestel van één van deze meiden. Niet veel ouder dan mijn eigen dochters.

Daarna schoof Douwe aan aan de bar om zijn bestelling te doen. Er ontstond een kort gespek. Het soort gesprek dat ik eerder had in cafe De Kikker met Youri Mulder toen hij net was afgezwaaid van Schalke 04. Buiten het cafe stond een groepje jongeren die waren meegelopen met de oud- voetballer. Ik verbaasde mij over dat ritueel, het soort aanbidding van een hedendaagse Vlogger maar dan zonder internet. Een stuk of 20 volgers, schat ik. Casual vraag ik of het een drukke dag voor hem is. Het antwoord: “Ja, die kids hè?” Ik zeg dat die kids en hun ouders wel de zaal uitverkopen en wens hem een rustige dag verder. Aan de instagramfeed die mijn kinderen aan mij laten zien, zie ik dat die rustige dag best is gelukt voor Douwe.

Een rit met de Vliehors- express naar het drenkelingenhuisje. — Drenkelingenhuisje op de Vliehors.

Op mijn lijstje kan ik vanavond een krulletje zetten bij Douwe Bob. Ook streep ik de Vliehors- express af. (Wordt vervolgd)

Global footprint

Het mooiste aan vakantie op een Waddeneiland is misschien wel de reis er naartoe. Zo werd mij onlangs weer gevraagd hoe lang je onderweg bent naar Vlieland en met welke vervoersmiddelen ik reis.

Met de veerboot van Harlingen naar Oost- Vlieland. Rederij Doeksen. — Afvaart uit Harlingen Haven

Ondanks dat we sinds kort een comfortabele stationwagon hebben gaat er niets boven de trein¹, als je het mij vraagt. Aansluitend wordt de vraag gesteld, of mening gegeven dat je dan best lang onderweg bent. In Nederland.

Rederij Doeksen biedt op de site een button aan om klimaatneutraal te reizen. Kost vijftig cent boven op de prijs van een overtocht. Goed initiatief, waren mijn gedachten tot ik de Volkskrant van vorige week las. Het is haast onmogelijk om jouw compensatie- euro’s te traceren tot een feitelijke aanplant van de CO2- transformator, die voorheen ook wel bekend was onder de naam “boom”. Het artikel besluit met de opmerking: “wie het klimaat niet wil belasten, kan beter geen vliegtuig pakken”. Hé, dat zijn wij! En compenseren is beter dan niets doen. Verder wordt er nog een Piratenoplossing aangedragen, het opkopen van emissierechten via carbonkiller.org van milieuorganisatie WISE.

Een dag voor vertrek zit ik uit het raam te staren naar onze groene wildernis achter ons huis en verzin ik dat dit onze bijdrage is aan klimaatcompensatie. De zaailingen van de bomen uit onze buurt laten we groeien en we hebben nog echt gras. Door de planten de vrije loop te laten (ja, geen tijd gemaakt om te snoeien dit voorjaar…) hebben we ontdekt dat de Cotoneaster watereri Cornubia² ofwel Dwergmispel, een magneet voor bijen is. Wij zitten aan het maximum aantal tegels op ons grondoppervlakte om afwatering en verkoeling van het gras te behouden. Het plaatsen van zonnepanelen blijft voorlopig nog een wens maar over twee maanden komt de schilder wèl isolatieglas plaatsen. Hoewel het planten van een boompje leuk is voor de lokale natuur, stoot het alsnog zijn door ons gecompenseerde CO2 uit waneer het doodgaat. Iets om over na te denken wanneer ik op de boot naar Vlieland zit.

(¹:Deze opmerking geldt alleen voor NS- trajecten die buiten de spitsuren en de Randstad vallen. Alles voorbij Amersfoort vanuit het Oosten is beter te bereizen met auto.)

(²:Met dank aan de botanische kennis van de vader van collega Amber die aan de hand van een foto via Whatsapp deze plant kon determineren.)

Hoe het kamperen op Stortemelk er in 2020 uit gaat zien kan ik mij nu nog niet veel bij voorstellen. Misschien gaan onze plannen helemaal niet door.Als troost neem ik de komende weken een podcast serie op. Met onze herinneringen aan kamperen op Vlieland.