Na een aantal weken wikken en wegen hebben we besloten om volgend seizoen niet op Vlieland te kamperen.
We zullen het ongetwijfeld gaan missen.
De hartelijke groeten van Maarten en Sonja
Tegelijkertijd zijn we ook té nieuwsgierig om andere kansen aan ons voorbij te laten gaan omdat we verplichtingen op het eiland hebben.
De Mobiele Huiskamer heeft zijn succes van afgelopen zomer te danken aan onze gasten. En uitzonderlijk goed weer natuurlijk.
Buiten de Mobiele Huiskamer om ben ik bezig met het opstarten van NieuwStoer.nl. Een website voor inspiratie en motivatie bij verandering. Ik kan mij helaas slechts op één project tegelijk concentreren.
Als de Mobiele Huiskamer de zandbak is dan is het tijd om met NieuwStoer het klimrek te beklimmen.
Aan al onze gasten en trouwe lezers van dit blog: Hartelijk bedankt voor het vertrouwen!
In “De vrije wil bestaat niet” van Victor Lamme las ik dat wij de optelsom zijn van onze ervaringen. Dat wij beslissingen nemen vanuit ons onderbewuste denken en dit achteraf verantwoorden met ons bewuste denken. Emotie versus ratio.
Een mooi voorbeeld hiervan is de wens van onze dochter om een nieuwe telefoon aan te schaffen.
De voorkeur ging uit naar een appeltje want die zie je in ieders handpalm schitteren. Op het hockeyveld, op school en ook op televisie en in de sociale media. Dat moet dan wel goed spul zijn.
Ik stelde voor om toch ook de peer te vergelijken. De peer die qua verkoopcijfers als tweede in de markt stond en iets minder mooi glom dan de appel.
Wat nou als we beide producten zouden schillen en proeven? Smaakt de appel dan beter dan de peer? We hebben de feiten naast elkaar gehouden.
Appel: twee pitjes in het klokhuis- Peer: drie pitjes.
Appel: totale oppervlakte om te bekijken 4.7 inch- Peer: 5.2 inch
Appel: Liet zich niet gemakkelijk schillen- Peer: was binnen enkele momenten van de schil ontdaan.*
Na een rationele afweging bleek de peer dus lekkerder te smaken dan de appel.
Wij staan met de Mobiele Huiskamer voor eenzelfde overweging. Het aanbod van camping Stortemelk ligt er. Vóór 1 december aanmelden en we mogen het volgende seizoen weer bij paal 293 staan.
Huisnummer
Emotioneel zijn we gehecht geraakt aan ons plekje maar voelen we ook de nieuwsgierigheid naar een andere omgeving. Nieuwsgierigheid schuurt tegenstrijdig met het gevoel van angst voor het onbekende. Kan je op het vaste land hetzelfde gedrag van andere kampeerders verwachten als op het Eiland? Als we onze seizoensplaats opgeven kunnen we dan ooit een plaatsje terug bemachtigen?
Gisteren hoorde ik Sonja hardop zeggen wat we onderbewust eigenlijk al hebben besloten. We gaan niet naar Stortemelk volgend jaar.
Direct daarop heb ik een mail gestuurd naar Het Buitenland met de vraag of we binnenkort mogen komen kijken naar een mooi plekje.
Zoals ik eerder al eens schreef: veranderen is één van onze kwaliteiten. Ik hoop maar dat we kunnen vinden wat we zoeken.
(*Metaforen hebben betrekking op het vergelijk van specificaties op tweakers.net tussen de Iphone 6s en Samsung Galaxy A5. Dit onderzoek vond plaats augustus 2017)
Einduitvoering Improvisatieweek. Gastdocent Edwin de Jonge presenteert Virtual Emotions
Deze week houdt gastdocent Edwin de Jonge net als vorig jaar een workshop met zijn Virtual Emotions- project in het conservatorium van Enschede. Teijephoto verzorgt de beeldopnames die terug te zien zijn op virtual-emotions.nl.
Vanaf 18:30 is de eindpresentaties van de improvisatieweek in de Wilmersbergzaal aan de Van Essengaarde 10 in Enschede.
Vlieland in bricks, een tentoonstelling van Thomas Kuperus in De Noordwester.
Bijna niet meer onder uit te komen, dit festival voor Brick-geeks. Vaste prik voor onze jongste zoon èn mijzelf.
Hoewel we vorig jaar op de terugweg tegen elkaar zeiden dat er niet veel nieuws onder de zon was ten opzichte van 2016 gaan we toch. Traditie.
Ik kijk persoonlijk het meest uit naar de verkoop van losse stenen. Een gemis in Nederland wegens gebrek aan de Official Legostore.
Jouw levensverhaal hoort in een mooi boek thuis, van Daniela Postma.
Niet omdat ik de behoefte heb om precies dát te doen maar ter inspiratie en onderhoud van deze blog.
Opmaak als een tijdschrift volgen Daniëla waardoor het uitnodigt om doorgebladerd te worden. Het bevordert “modulair lezen” zoals ik graag doe.
Mijn eerste indruk was of ik met een Geronimo Stilton voor volwassenen in mijn handen stond. Na wat verdieping in de opzet zie ik het schrijvers notitieboek in geprinte vorm.
Omdat het om jouw levensverhaal gaat geeft Daniëla tips om familie te interviewen. Niet alleen de schrijf skills maar ook luisteren wordt beoefent bij het gebruiken van dit boek.
De spelden zijn door ons op de kaart geprikt. Nu gaan we op verkenning naar de plekken die we hebben uitgekozen.
Sommige campings bieden geen seizoensplaats dus die vallen af, hoe leuk het er ook uit ziet. Wat dat betreft is onze huiskamer niet zo mobiel als je zou vermoeden. De nieuwe plek moet aan twee voorwaarden voldoen om te kunnen winnen van Stortemelk. Je moet kunnen fikkie stoken en er moet niet teveel “plastic” zijn.
Ik bouw een dekvloer in de tuin.
De buxushaag gerooid met als resultaat extra ruimte.
Na het rooien van de buxushaag hebben we er ongeveer acht meter tuin bij gekregen. Lang nadenken over wat we met de extra meters gaan doen was niet nodig. Dit gedeelte pakt de meeste zonuren.
Er wordt dus een terras aangelegd. We kiezen niet voor tegels maar een houten dek om voldoende afwatering te houden in onze tuin. De schets is gemaakt en de uitvoering zal voor volgend voorjaar (liefst eerder) zijn afgerond.
Ik maak versiering voor in de vensterbank.
Details van een de versiering voor de feestdagen.
Voor de komende feestdagen, inclusief verlichting. Ik wil nog even wachten met het weggeven van alle details.
Het wordt iets met verlichting en een miniatuur tafereeltje.
Ruim een maand geleden had ik het op deze site over veranderen.
Alle spullen in de kratten van Jan van Vlieland
De vraag was wat we met ons uithangbord voor de tenten op Vlieland buiten het seizoen moeten doen. Het antwoord daarop is terug te lezen in de dingen-doen categorie en wat mij betreft een mooie constante “off-topic”.
Een bijwerking van de veranderingen die we hebben doorgevoerd op ons blog is dat we ook andere zekerheden onder de loep nemen. Het veroorzaakt onrust om gewoonten kritisch te bekijken, zeker bij onze kinderen. Ik merk dat ik mij er bijna obsessief in vastbijt, als een oorwurm die maar niet is weg te krijgen. De vraag? Gaan we nog een seizoen op Stortemelk kamperen of zoeken we een andere bestemming?
Vorige week durfde ik de vraag hardop te stellen. Sonja was in de eerste instantie verbaasd maar wilde meedenken. We hebben ook de kinderen erbij betrokken en hier waren de reacties wisselend. Van een uitgesproken “Ik wil weer naar Vlieland” van ons jongste kind tot de “het maakt mij niet zoveel uit” van de jong volwassene.
Voor de laatste keer dit jaar de overtocht. Veerboot De Vlieland
Ik ben nog steeds gek op Vlieland en kamperen op Stortemelk. Maar ik ben ook nieuwsgierig naar kamperen op het vaste land. Onze strategie wordt het beproefde voor- en tegen lijstje. Sonja en ik hebben afgesproken om de komende weken eens kritisch te kijken naar wat we willen en daar een paar keer over te vergaderen. Om het voor de kinderen rustig te houden vermijden we het onderwerp in huis.
Ik ben aan het flirten met andere kampeerbestemmingen in Nederland en ik hoop dat we binnenkort het voor- en tegen lijstje kunnen publiceren.
We hebben tot en met 30 november de tijd. Dan willen ze op Stortemelk weten wat wij met onze seizoensplaats gaan doen.
Officiële filmposter van “Niemand in de stad” (imdb.com)
Eens in de zoveel tijd moeten Sonja en ik naar Concordia. Soms voor Cinementaal, soms omdat het tijd is om aandacht voor elkaar te hebben. We hebben tickets voor deze speciale voorpremière tijdens de Nederlandse filmnacht.
Met onder andere gastspreker Peter Perquin (Perquisite- componist van de muziek in deze film) en een afterparty in studentensociëteit De Generaal is dit voor ons een avondje om naar uit te kijken.
Succesverhaal van een “gewoon meisje” uit Waalwijk
Net als de biografie van Anna Nooshin niet zozeer voor mijzelf. Ik heb een strategie bedacht om de kinderen te inspireren door dit soort boeken in huis te laten “slingeren”.
Ondanks dat ik al veel zelf- management boeken en biografieën heb versleten zit de kracht van positief denken, wat mij betreft, in herhaling.
Ik hoop dat Olcay zelf er de kracht uit kan halen om door te gaan met ondernemen, gezien de ontwikkelingen aan het begin van dit jaar.
de Mobiele Huiskamer in de tuin van Wouter en Brunel
Om de Mobiele Huiskamer te laten drogen en schoon in te pakken.
Het lukte niet om onze tenten van Vlieland droog mee te nemen naar de wal. Ik had al verwacht dat het vorige week geen zonovergoten weekend zou worden en daarom zijn we uitgeweken naar de tuin van onze vrienden.
Om de hoek van het natuurvriendenhuis Den Broam waar de Kemphaan en de Vergrote Zilvermeeuw mooi opgaan in het Twentse Landschap.
Het viel mij gisteravond op dat het om half negen donker is. Ondanks dat ik alweer een paar weken aan het werk ben lukt het mij nog goed om het vakantiegevoel vast te houden. Behalve de trucjes die ik toepas om mijn brein in vakantiemodus te laten staan werkt het weer nog steeds mee en doe ik werk dat bijdraagt aan het bewust aansturen van mijn gemoedstoestand.
Halloween 2017. Een banier voor aan de deur.
Je voelt het aankomen, hier is de “maar”…
Er kriebelt iets. De herfstsfeer dringt zich geniepig aan mij op en daar word ik onrustig van. Het is geen vervelend gevoel en laat zich beter omschrijven als een creatieve drive. Dingen willen maken, doen en beleven.
’s Winters speelt ons leven zich om praktische redenen grotendeels binnenshuis af. Daarvoor tref ik voorbereidingen. Eén van die voorbereidingen is het aanvullen en vervangen van de knutselspullen. Noodzakelijk om in huis te hebben voor het komende seizoen waarin Halloween, sinterklaasavond en Kerstmis de productiviteit in ons gezin bepalen.
Deze zomer, nog voor dat de eerste pepernoot in het supermarkt schap lag, kwam de planning voor sinterklaas ter sprake.
de Mobiele Huiskamer, een idee begonnen als surprise.
Traditioneel zitten wij 5 december met de kinderen, oma Riekie en oom Marc rondom de tafel met onze surprises. Maar niet dit jaar. Niet meer nodig. De jongste is van zijn geloof afgevallen, al een jaar eerder maar hield stand voor het geval de cadeautjes zouden worden geschrapt met de traditie.
Sonja en ik gaan er eens over na denken hoe wij dit jaar pakjesavond gaan vorm geven. Anders hebben we altijd nog Kerstmis.
Leuke tips en voorbeelden voor surprises, zelf versieringen maken of ander knip-en-plak werk? Laat het mij weten in een reactie!
Met het einde van het kampeerseizoen in zicht zit ik met de klank van mijn goede voornemen in mijn oor. Ik luister naar een podcast van “La Cottongue” op Youtube. Ik leer Franse taal. Het stond al een paar jaar op mijn verlanglijstje maar dit weekend ben ik er aan begonnen. De lesmethodes liggen voor het oprapen en op dit moment oriënteer ik mij op de website en app van Babbel.com (wat een gezellige naam…) en de website van Duolingo (Gratis!).
Mijn voornemen van deze vakantie: iedere ochtend een duik in de Noordzee.
Als ik terug kijk is voor mij deze tijd van het jaar perfect om aan nieuwe dingen te beginnen. Veel mensen houden vast aan de traditie om de voornemens in het nieuwe jaar ten uitvoer te brengen. Waarom wachten?
Ergens hangt er bij mij nog zo’n vlaag van een feit dat na de grote vakantie het juiste moment is om iets nieuws te beginnen. Zo zijn wij vorig jaar rond deze tijd begonnen met onze Mobiele Huiskamer. Een direct gevolg van het beginnen met niet roken wat een positieve invloed had op onze financiële huishouding. Nadat ik mijzelf had beloond voor mijn “gewenste gedrag” met een abonnement op Netflix hebben we ook maar meteen de kabel- internet en energieleverancier en bank ingeruild voor hun goedkopere collegae. Het kost wat tijd maar als de besparing is doorgevoerd begint de opbrengst binnen te druppelen. De bewustwording van wat een verandering op kan leveren is al winst.
Zo is ook deze website aan de beurt om onder de loep van verandering te worden gehouden. Blijft het thema “een tent op Vlieland” of gaan we ons buiten het kampeerseizoen ergens anders op richten? Deze vraag kwam onlangs aan de orde. Wat mij betreft het laatste. Ons specialisme? Veranderen.
Voor het begin van de grote vakantie viel het iemand in ons gezin al op, het is donker buiten. De straatverlichting brandt niet. Ik lees terug in de krant dat de eerste berichtgeving hierover van 19 juli is. We zijn dus al een maand aan het bezuinigen met onze straat.
Voorafgaand aan de duisternis van de nacht.
Nadat we terug waren gekomen van Vlieland werden Sonja en ik gevraagd om een bericht van buurman Eric op facebook te delen. Dit bericht gaat over het uitblijven van de straatverlichting. Ondanks dat we na 14 dagen kamperen gewend waren aan donkere nachten zagen we de noodzaak om een lantaarn te ontsteken in onze buurt. De buitenverlichting bij de voordeur aan ons huis schakelen we na half tien in. Met dit lampje ben ik de afgelopen jaren erg terughoudend geweest na een klacht van de overbuurman dat het licht erg fel zijn huiskamer binnendringt. De wenselijkheid van duisternis is erg plaatsgebonden. Waar je op Vlieland ongestoord kunt genieten van een stralende sterrenhemel vol vallende sterren heb je thuis het gevoel van onveiligheid als het licht niet brandt.
De noodzaak van werkende straatverlichting werd benadrukt toen buurman Edward ’s avonds tijdens het uitlaten van zijn hond een onbekende figuur in onze straat zag. Dit gespuis stond te morrelen aan de brievenbus van één van de huizen op het verduisterde stukje straat.
Alternatief voor de straatbordjes Whatsapp buurtpreventie
Op de vraag wat deze meneer aan het doen was vertelde hij dat hij “een briefje in de bus moest stoppen” en droop af. Aan het dievengilde en ander schorrie morrie bij deze de waarschuwing: Wanneer je onze wijk betreed hangen de bordjes met ‘Attentie Whatsapp Buurtpreventie’ aan de lantaarnpaal. Ik licht dit even uit om (aan)klachten achteraf voor te zijn. Voor ongewenst bezoek op ons adres kan ik niet garanderen dat het met een Whatsapp bericht wordt afgedaan.
Bovenstaand ongemak wordt nog eens versterkt door een digitaal staaltje “van het kastje naar de muur”. Het schijnt dat je bij de gemeente Enschede de klacht per kapotte lantaarnpaal kunt aanvinken. De website van de gemeente verwijst daarna door naar de website van lantaarnopsteker Dynniq die, je raad het al, weer terug verwijst naar de gemeente Enschede. Laten we hopen dat deze duistere zijde van de ambtenarij na al onze klachten in de spotlights komt te staan zodat het gevoel van veiligheid terugkeert in onze straat.
Het mooiste aan vakantie op een Waddeneiland is misschien wel de reis er naartoe. Zo werd mij onlangs weer gevraagd hoe lang je onderweg bent naar Vlieland en met welke vervoersmiddelen ik reis.
Afvaart uit Harlingen Haven
Ondanks dat we sinds kort een comfortabele stationwagon hebben gaat er niets boven de trein¹, als je het mij vraagt. Aansluitend wordt de vraag gesteld, of mening gegeven dat je dan best lang onderweg bent. In Nederland.
Rederij Doeksen biedt op de site een button aan om klimaatneutraal te reizen. Kost vijftig cent boven op de prijs van een overtocht. Goed initiatief, waren mijn gedachten tot ik de Volkskrant van vorige week las. Het is haast onmogelijk om jouw compensatie- euro’s te traceren tot een feitelijke aanplant van de CO2- transformator, die voorheen ook wel bekend was onder de naam “boom”. Het artikel besluit met de opmerking: “wie het klimaat niet wil belasten, kan beter geen vliegtuig pakken”. Hé, dat zijn wij! En compenseren is beter dan niets doen. Verder wordt er nog een Piratenoplossing aangedragen, het opkopen van emissierechten via carbonkiller.org van milieuorganisatie WISE.
Tuin bij de Mobiele Huiskamer thuis
Een dag voor vertrek zit ik uit het raam te staren naar onze groene wildernis achter ons huis en verzin ik dat dit onze bijdrage is aan klimaatcompensatie. De zaailingen van de bomen uit onze buurt laten we groeien en we hebben nog echt gras. Door de planten de vrije loop te laten (ja, geen tijd gemaakt om te snoeien dit voorjaar…) hebben we ontdekt dat de Cotoneaster watereri Cornubia² ofwel Dwergmispel, een magneet voor bijen is. Wij zitten aan het maximum aantal tegels op ons grondoppervlakte om afwatering en verkoeling van het gras te behouden. Het plaatsen van zonnepanelen blijft voorlopig nog een wens maar over twee maanden komt de schilder wèl isolatieglas plaatsen. Hoewel het planten van een boompje leuk is voor de lokale natuur, stoot het alsnog zijn door ons gecompenseerde CO2 uit waneer het doodgaat. Iets om over na te denken wanneer ik op de boot naar Vlieland zit.
(¹:Deze opmerking geldt alleen voor NS- trajecten die buiten de spitsuren en de Randstad vallen. Alles voorbij Amersfoort vanuit het Oosten is beter te bereizen met auto.)
(²:Met dank aan de botanische kennis van de vader van collega Amber die aan de hand van een foto via Whatsapp deze plant kon determineren.)
