Sonja leest het berichtje voor dat zij heeft gekregen van onze vrienden op Sardinië. “Stuur mensen” staat er. De vraag was van onze buurman of wij nog een verblijfplaats wisten op dat andere Pirateneiland, in de Middellandse Zee. Manuela heeft geantwoord, ze hebben nu zelf een bed and breakfast.
Twee zomers geleden waren wij op bezoek bij Manuela en Max. Zij hadden ons onderkomen geregeld in het ouderlijk huis van een vriendin. Het huis stond leeg en er waren ideeën om er een vakantiebestemming aan te geven. Deze woning met drie etages is inmiddels weer normaal in gebruik. Wat een toevallige verrassing om te horen dat Manuela en Max zelf aan de slag zijn gegaan met een B&B.
Manuela en Sonja zijn vrienden zoals ik dat ben met Rob en Ischa. We kennen elkaar sinds de middelbare school, leven onze levens op afstand maar wanneer we elkaar zien dan hebben we intensief contact. Op bezoek gaan is alsof je bij familie over de vloer komt. Zo voelde dat ook voor mij toen ik kennis maakte met de vriendin van mijn vrouw. Ik weet niet of het voor ieder dorp op het eiland geldt maar gastvrijheid lijkt in Loceri genetisch bepaald.
Een paar weken geleden zat ik nog te kijken naar een aflevering van wijnfetishist Ilja Gort die met zijn Peugeot over het eiland scheurde. Dan gaat het in mijn hoofd te keer. Alle herinneringen aan de plaatsen die we op Sadegna hebben bezocht. Het jaarlijkse festival in het dorp waar wij als VIP’s de voordeur uit stapten en aan de hand werden genomen. Een rondleiding langs alle lekkernijen die de regio voortbrengt. Langzaam genieten van het trage tempo van La Dolce Vita met een ruig randje. Of zoals Ilja Gort het omschrijft als hij voor de camera samen met de kaasboer een wijntje wegslurpt: “Met de smaak van rotsblokken”.